De Rechtbank Midden-Nederland heeft op 22 september 2021 meerdere uitspraken gedaan over de toepassing van regelgeving uit de Wnb voor Natura 2000-gebieden (UTR 20/4197, UTR 20/4090, UTR 20/4074. UTR 20/4075, UTR 20/4359, UTR 20/4269, UTR 20/1926, UTR 20/4157, UTR 20/1221, UTR 20/3596. In al deze zaken komt de rechtbank tot het oordeel dat de besluiten van GS geen stand kunnen houden. Het gaat om inhoudelijk belangrijke vraagstukken, waaronder de vergunningplicht na de Logstebaanuitspraak, de betrouwbaarheid van de Rav-emissiefactoren van stalsystemen en de handhaafbaarheid daarvan, het beweiden van vee en de vraag of en in hoeverre het beweiden betrokken mag worden bij intern salderen, evenals de vraag of het minder bemesten op hetzelfde bedrijf kan worden betrokken bij intern salderen. De oordelen van de rechtbank hierover zijn helder en lezenswaardig.
De overwegingen voorafgaande aan deze uitspraken zijn niet minder noemenswaardig. De rechtbank acht de uitkomst van de procedures onbevredigend, terwijl de procespositie van alle betrokken partijen te begrijpen is. Uit deze uitspraken blijkt, volgens de rechtbank, dat de stappen die sinds 2019 door het kabinet en de wetgever zijn gezet nog geen uitsluitsel geven. Zo verschuiven sommige discussies ten gevolge van de Spoedwet aanpak stikstof naar het handhavingsspoor. Ook ligt voor de PAS-melders nog steeds geen definitieve oplossing. De rechtbank kan geen oplossing bieden en moet beslissen op concrete zaken, op basis van voorliggende beroepsgronden en niet meer dan dat.
Volgens de rechtbank lijkt het erop alsof iedereen elkaar nu afwachtend aankijkt, terwijl de stikstofproblematiek een maatschappelijk vraagstuk is. De rechtbank roept de overheid op om in actie te komen. Het is aan het kabinet en aan de wetgever, om met goed doordachte generieke maatregelen te komen waar natuurorganisaties, bedrijven, burgers en lokale overheden mee verder kunnen in concrete gevallen.
Voor meer informatie over deze uitspraken kunt u contact opnemen met Susan